Yine aynı güneş ve aynı gökyüzü...
Güneş odama girmeye çalışıyor ama perdelerime takılıyordu. Uyanmam için kesinlikle içeri girmeliydi ama pek uyanmak gibi bir planım olduğunu söyleyemezdim. Herhangi bir saatte olabilirdik. 9, 10 veya 11. 12 bile olmuş olabilirdi. Neyse, elimde telefonum yatakta yarım saat kadar dönmüş olmalıydım.
-Karnım aç!
Bunu bağırarak söylemesem belki daha iyi olabilirdi. En azından üst kat komşumun gelme ihtimalini azaltabileceğini düşünüyordum.
Zeytin peynir ikilisinden ne kadar bıkmış olsam da eve başka bir kahvaltılık alınmayınca yemek zorunda kalıyordum. Saate hiç bakmamak beni kesinlikle mutlu ediyor insanı. Bugün dershanem olmalı ama gitmeyecek olmamın mutluluğu çoktan bedenimi sarmış durumda. Belki de biraz daha uyumalıyım...
